Όταν μιλάμε για τέχνες στην προσχολική ηλικία, δεν αναφερόμαστε απλώς στη ζωγραφική και στις χειροτεχνίες. Η παιδαγωγική μέσω τεχνών αποτελεί έναν ολοκληρωμένο και επιστημονικά τεκμηριωμένο τρόπο εκπαίδευσης, που συνδέει τη μάθηση με τη δημιουργικότητα, την αυτοέκφραση και τη συναισθηματική νοημοσύνη. Στο κέντρο προσχολικής αγωγής και στο νηπιαγωγείο μας, οι τέχνες δεν λειτουργούν περιφερειακά – είναι αναπόσπαστο κομμάτι της παιδαγωγικής μας ταυτότητας. Είτε πρόκειται για μουσική, θέατρο, χορό ή εικαστικά, οι τέχνες προσφέρουν στα παιδιά ένα πολύτιμο «εργαλείο» για να εκφράσουν συναισθήματα και σκέψεις που πολλές φορές δεν μπορούν να αποδώσουν λεκτικά λόγω του ηλιακού αναπτυξιακού τους σταδίου. Σε μια ηλικία που ο λόγος ακόμη εξελίσσεται, το πινέλο, η κίνηση ή μια μελωδία μπορεί να λειτουργήσουν ως καταλύτες για τη συναισθηματική απελευθέρωση και τη βαθύτερη κατανόηση του εαυτού. Πέρα από την έκφραση, οι τέχνες ενισχύουν σημαντικά την κινητική ανάπτυξη του παιδιού – από τις λεπτές κινήσεις στη χειροτεχνία μέχρι την αδρή κίνηση στον χορό. Επίσης, μέσα από τη δημιουργική διαδικασία καλλιεργούνται δεξιότητες όπως η συγκέντρωση, η υπομονή, η ψυχική ανθεκτικότητα και η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων – όλες κρίσιμες για την παιδική ανάπτυξη και τη μετέπειτα σχολική επίδοση. Ο παιδαγωγός γίνεται ο συνοδοιπόρος που ενθαρρύνει την προσωπική έκφραση, σέβεται τη διαφορετικότητα και δημιουργεί χώρο για την αυθεντικότητα. Η τέχνη, στο σχολείο, δεν είναι «δραστηριότητα» – είναι μέσο αυτογνωσίας, κοινωνικής αλληλεπίδρασης και βαθιάς χαράς και ενθουσιασμού.

Σε έναν σύγχρονο – τεχνοκρατικό κόσμο που επιχειρεί να υποβαθμίσει την παιδική δημιουργικότητα και έκφραση, η παιδαγωγική μέσω τεχνών αποτελεί μία εκπαιδευτική διαδικασία που συνδράμει στην εξέλιξη του κάθε παιδιού και τα προετοιμάζει για το μέλλον τους . Ένα μέλλον με συναισθηματικά ισορροπημένα, ευφάνταστα και ελεύθερα παιδιά.

Μαριτιάνα Καπετανοπούλου, Ψυχολόγος, Εκπ. Συστημική-Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια